رؤیــــا

نمی‌خواهم که برخیزم،

گشایم چشم بر روزی که خود هست ُ

نـدارد روزگـــاری از بـرای مـن !

نمی‌خواهنــد بـرخیــزم،

ز رؤیایی که چون لولیــده کـِـرمی در بــَرَم دارد !

و در ظلمت فرو رفته !

بســان چرک زخمی، منتظر شاید

که زالــو خصلتـی در کـام گیـرد،

چرک و خونش را بنوشد..

تا غروب مــُــرده‌ی جانش، شفــا یـابـــد !

سقـوط ِ نـاتمــام ِ مرگ ِ ایمانم، بقـــا یابد !!!

اگر این رؤیاست، پس کابوس چیست ؟

اگــر رؤیـــا همین باشد...

نـمـی‌خـواهــنــــد بــرخـیــــــزم !

اگر تنها فقط یک لحظه آهسته

به سویم پــَر گـُشـایــد قاصدک،

مکثی کند یک دَم،

خبــر آرَد ز ِ عشــق ِ من..

چو بنـشینــَم کنــارش

در بــَــرَم گیـــرد،

فشانم چشم بر هم، لیک نگشایـم..

" نمی‌خواهم که برخیزم از این رؤیـــا "

اگــر رؤیـــا همین باشد...

نـمـی‌خـواهـــــــــم کـــه بــرخـیــــــزم..

اگـر رؤیـا همین باشد...

نمی‌خـواهـــم کـه بـرخـیـــزم..

________ سهیل‌ _______