✏ هزوارش ِ فقر (سیس ِ درد!) ✏

تــَه ِ هر کوچه‌ی ِ متروکه‌ی ِ این شهر‌‌ْ هنوز

فقر ‌‌ْ از دست ِ تهی‌‌ْ می‌چکد آسان‌‌ْ به زمین‌‌ْ !...

و چه آواره به سوز ْ

می‌نوازند فلوت ‌‌ْ

هُنرآموختگان ِ ناسوت ‌‌ْ

نه به زور ِ خم ِ پول ‌‌ْ

که به صُلابه‌ی ِ اندیشه‌ی ِ تاریک ِ بشر‌‌ْ در پی ِ نور ‌‌ْ.

□

هاله‌ی ِ طیف ِ فقیر‌‌ْ ،

نکند سایه شود ‌‌ْ پس ِ منشور ِ خدا ؟

روزن ِ زخم ِ فقیر ‌‌ْ ،

نکند روضه شود ‌‌ْ پس ِ انوار ِ دعا ؟

شیون ِ درد ِ فقیر ‌‌ْ ،

نکند شیوه شود ‌‌ْ کفش ِ هرجایی ِ پا ؟

اینکه درمان نشود ‌‌ْ درد ِ فقیر‌‌ْ ،

پس ِ هر اشک ِ فریب ِ سَره و ناسَره ‌‌ْ پیدا ،

همه از چشم ِ خدا!...

□

چــِه خدایان‌‌ْ: که ز ِ تنبان ِ گدایان‌‌ْ مغبون ‌‌ْ ¹

چــِه گدایان‌‌ْ: که ز ِ انبان ِ خدایان‌‌ْ مغموم ‌‌ْ ²

عسل‌‌ْ از ترس ِ شکم‌‌ْ کم‌‌ْ بچکید ‌‌ْ از لب ِ موم ‌‌ْ!...

◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘ ◘

☆ التیام ِ نگاه:

یــاران‌‌ْ چـاره‌ای! زخـم ِ من کاری‌ست‌‌ْ

چــرا کـه دردم‌‌ْ این‌‌بـار، درد ِ فقر است‌‌ْ

پروانه‌ای‌‌ْ که به تـار ِ عنکبوتی‌‌ْ اُفتاده است‌‌ْ

نـَه مجال ِ پروازش‌‌ْ هست‌‌ْ ، نـَه راه ِ گریزی‌‌ْ.

□  □  □

☆ انتظار ِ کلام:

یک‌‌ْ نفس‌‌ْ باقی‌ست‌‌ْ گرمای ِ تنی‌‌ْ پُخته کُنَد خامی ِ روحم را ...

گر که عیساییْ ، نفس در من بران ‌‌ْ

ور نه ْ آهسته برو، اینجا نمان ‌‌ْ!

▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄ سُهیل ▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄

○ رفع ِ ابهام:

* هزوارش: حرف‌هایی‌‌ْ که به سختی‌‌ْ کلمه می‌شوند.

* خدایان: هرآنکه مُستطیع‌‌ْ باشد با درون‌مایه‌ی ِ بُخل‌‌ْ!

¹. [ لباس گدایان دیگر وصله‌دار نیست!
امّا نوع ِ نگاه آنان ”عجیب“ معصومانه است!! ]

². [ تو ای بازاری مغبون که طفلی را ز بی‌رحمی
دهی دین تا یکی حبه‌اش ز روی حیله بستانی. ]