نمیخواهم که برخیزم،
گشایم چشم بر روزی که خود هست ُ
نـدارد روزگـــاری از بـرای مـن !
نمیخواهنــد بـرخیــزم،
ز رؤیایی که چون لولیــده کـِـرمی در بــَرَم دارد !
و در ظلمت فرو رفته !
بســان چرک زخمی، منتظر شاید
که زالــو خصلتـی در کـام گیـرد،
چرک و خونش را بنوشد..
تا غروب مــُــردهی جانش، شفــا یـابـــد !
سقـوط ِ نـاتمــام ِ مرگ ِ ایمانم، بقـــا یابد !!!
اگر این رؤیاست، پس کابوس چیست ؟
اگــر رؤیـــا همین باشد...
نـمـیخـواهــنــــد بــرخـیــــــزم !
اگر تنها فقط یک لحظه آهسته
به سویم پــَر گـُشـایــد قاصدک،
مکثی کند یک دَم،
خبــر آرَد ز ِ عشــق ِ من..
چو بنـشینــَم کنــارش
در بــَــرَم گیـــرد،
فشانم چشم بر هم، لیک نگشایـم..
" نمیخواهم که برخیزم از این رؤیـــا "
اگــر رؤیـــا همین باشد...
نـمـیخـواهـــــــــم کـــه بــرخـیــــــزم..
اگـر رؤیـا همین باشد...
نمیخـواهـــم کـه بـرخـیـــزم..
________ سهیل _______