یک لحظه مکث

یک لحظه مکث

”چشم بر بندید بر من یـا مرا بیابید اگر می‌بینید“
یک لحظه مکث

یک لحظه مکث

”چشم بر بندید بر من یـا مرا بیابید اگر می‌بینید“

ઇ میراث ِ پدران !


تا کِی‌‌ْ

به خواب خویش آرامیم ؟...

ای کاش‌‌ْ هیچ‌گاه نیارامیم !!...


ظالم‌‌ْ به ظلم ِ خویش در افکــَـنــَد

من و ما را ...؛

چرا که اینگونه بوده است روال‌‌ْ ،

ظلمت به نور چیره شود به هر منوال‌‌ْ ؛


باشد ‌‌ْ

لب‌‌ْ در سکوت، آرام‌تر ‌‌ْ

برآماسد ‌‌ْ ،

چون‌‌ْ چرکین‌گلوی ِ در آماج ِ بغض‌ها مسدود‌‌ْ !... ؛


• یک نکته در سر ِ من‌‌ْ

بـاز ‌‌ْ پیچ می‌خورد:

نکند‌‌ْ سکوت ِ دوخته بر لبان ِ خشک‌‌ْ،

رنج ِ دگر‌‌ْ به رنج‌های ِ دگرتر‌‌ْ

بیافزاید ؟...


ــ آیا به یاد دارید‌‌ْ :

آن روزگار ِ تلخ‌تر از زهر را ‌‌ْ

که شیرین‌تر‌‌ْ از عسل‌‌ْ شده است‌‌ْ

اکنون‌‌ْ به کام‌مان‌‌ْ ؟!... ــ


چقدر دیر شده است‌‌ْ ...

چقدر دور ؛

که حال‌‌ْ

خنده‌ی ِ مصنوعی ِ بر لب‌‌ْ سوار ‌‌ْ

هیچ‌‌ْ دردی را نشد درمان‌‌ْ ؛

هوار‌‌ْ !...


چقدر سخت است ‌‌ْ

که آفتاب‌‌ْ،

زبانه کشد‌‌ْ تن و جان‌اش‌‌ْ

فراز ِ آتش ِ سوزان ِ شیون ِ هر‌‌ْ سار‌‌ْ !


چقدر تلخ است ‌‌ْ

بر بلند ِ طاق ِ هر بُن‌بست ‌‌ْ

باشد ستاره‌ای‌‌ْ

به آه ِ سرد ِ وجودم

حسادت‌اش بشود !...


⊹  ⊹  ⊹ • ⊹  ⊹  ⊹

باشد ‌‌ْ

دگر آرزو به دل مانیم‌‌ْ

چون دل‌هایی‌‌ْ

که به هم‌‌ْ

پیوند نخوردند‌‌ْ ؛

باشد ‌‌ْ

خود را به اندک‌‌ْ ،

همیشه راضی داریم‌‌ْ

چون‌‌ْ حکم‌‌ْ چنین راندند ‌‌ْ

و گردن‌ها ‌‌ْ

چُنین خود‌‌ْ ،

به ذلت نهادیم‌‌ْ !... ؛

باشد ‌‌ْ

چنان‌که: «خود کرده را تدبیر نیست!»


افسوس‌‌ْ

یک تن‌‌ْ ـ حتی ـ

در‌‌ْ آمد شدنی‌‌ْ :

عُصیان نکرد‌‌ْ (!)

آن‌چنان‌‌ْ آسوده برتافت ‌‌ْ

کنار آمد ‌‌ْ

که خوابیـد ‌‌ْ که خوابیــد ‌‌ْ که خوابیـــد ‌‌ْ‌‌ْ ؛

آن دَم

که دست‌ها می‌دید ‌‌ْ

به خون ِ یکدگر‌‌ْ آغشته‌ست‌‌ْ !...


شاید که کاسه‌ای‌‌ْ ،

بلعییده ‌‌ْ

نیم‌کاسه‌ای‌‌ْ تَرَک خُرده‌‌ْ

این‌چُنین‌‌ْ که مَدهوش‌ایم‌‌ْ ؛

یا شاید ‌‌ْ

که کلاهی‌‌ْ بزرگ‌تر‌‌ْ ـ حتی ـ

بر سر نهاده‌ایم‌‌ْ ،

که خاموش‌ایم‌‌ْ !...


ــ این ”سکوت ِ تلخ‌‌ْ“ دیگر چیست؟

ــ شاید، یادگاری‌ست !!...


□ ◘ □ ◘ □ ▲ □ ◘ □ ◘ □

☼ پی‌نوشت:

• وآی‌‌ْ از این ”‌خانه ‌‌ْ ‌“

• وآی‌‌ْ از این‌‌ْ ”‌به سوگ‌‌ْ خفته‌‌ْ کاشانه ‌‌ْ ‌“

• وآی‌‌ْ از آستان ِ درش‌‌ْ ، که کوبه ندارد ‌‌ْ !...


من‌‌ْ ”‌باید‌“ به جایی بیاندیشم‌‌ْ که اندیشه‌هایم‌‌ْ را نخوابانند ‌‌ْ !...

آخر ‌‌ْ‌ این ”‌خانه ‌‌ْ‌“ دیگر آرامش ِ ”دیروز“ را ندارد ‌‌ْ ...


◄ این‌‌ْ کبود‌‌ْ آسمان‌‌ْ ، تا همیشه‌‌ْ کبود نمی‌ماند‌‌ْ !... ►



▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄  سُهیل‌‌ْ  ▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄