______________ _______________
نشسته ام روی ماسه های ساحل..
در زیر این آسمان کبود..
که " جز خدا هیچکس به یاد من نبود "..
خسته و دلگیــــــــر.. در این غروب غم انگیز..
ردِّ قدم هایم را به نظاره نشسته ام.. و لیک..
تنها می گذارم دریا را.. با فرض های محــال..
گـُم می کنم خاطره ها را.. لا به لای ماسه های شوریده حال..
پُشت می کنم به گذشته ای که غرق سکوت شد
فـریـــــــــاد می زنم به طلوعی که غروب شد
خط می کشم بر انعکاس غـُبــار ستارگان
در آفتابی که به ساحل حـــرام شد
_______________ ______________
___________ سهیل ___________
خدا در دلها ویاد ماست
آری..
معبود تنهاست.. و دلهای تنها را معبود یکی ست.. خدا
ممنون از عنایت جنابعالی.. زنده باشی و پایدار
جز خدا هیچکس به یاد من نبود .....
جز خــــــــــــــــــــــــــــــدا..