↜ حجم‌ام‌‌ْ زِ خسته پُر است !...

آنگاه که در سکوت ِ رازآلود ِ شب‌‌ْ

نشانه‌ها بسیار‌‌ْ یافتم ؛...

یک چشم ِ مَست

نیافتم‌‌ْ :

غیر از‌‌ْ چرای ِ برهنه‌گی ‌‌ْ،

جز‌‌ْ وقف ِ در وَرای ِ بی‌سَروسامان ِ هرزه‌گی ‌‌ْ،

رو سوی ِ تازه‌گی ‌‌ْ،

سُخن از زنده‌گی کند !...

افسوس!

کزین خاک‌آلوده‌گان ِ خنیاگر ،

وین اندیشه‌های ِ پوسیده‌شان‌‌ْ ، که خواب‌آور ‌‌ْ،

شرمباری‌ست که می‌خوانم‌‌ْ ؛...

تا رأس ِ صبح ِ تاریک وُ روشن ِ مرگ ِ زندگی ‌‌ْ

بنگر چُنان ‌‌ْ ؛

که لَختی نمانده است !...

وَز اندرون ِ حضیض ِ تابوت ِ زندگی ‌‌ْ

چون گویم‌ات‌‌ْ که بیاندیش‌‌ْ ؛

رازی‌ست‌‌ْ زنده‌گی‌‌ْ !...

ـــ تو‌‌ْ تا همیشه‌‌ْ جاودانه می‌مانی‌‌ْ !

گر‌‌ْ مَرگ ِ نزدیک ِ خویش ‌‌ْ ،

می‌دانی‌‌ْ !...

من‌‌ْ ؛

چون تا همیشه‌‌ْ ،

هیچ‌‌ْ ؛

می‌مانم‌‌ْ !

مرگ ِ نزدیک ِ خویش ،

ـ با تو ـ

می‌خوانم‌‌ْ !! ـــ

آنگاه که نه گریستنی باشد ‌‌ْ ،

برای ِ این قوم ِ بی‌خبر از تثویب ‌‌ْ• !

وَ نه پنداری‌‌ْ ،

اندر گمان ِ این سیل ِ خفته‌بیداران !

بسی‌‌ْ غم‌افزا ست ؛...

روایت ِ

این

سرگذشت ِ

تکراری‌‌ْ !!

.
.
.

آه ‌‌ْ . . .

ماتم ِ این خفته‌گان ِ خموش ‌‌ْ

پایان نیابَد زین دفتر ِ چموش ‌‌ْ ؛...

من ‌‌ْ سنگ بودم وُ آسیاب شدم ‌‌ْ

ننگر چُنین به دیده‌ی ِ مِنّت ‌‌ْ ،

در دو چشم ِ من‌‌ْ ؛

من‌‌ْ راز بودم وُ اینگونه فاش شدم ‌‌ْ !!

حجم‌ام‌‌ْ ز ِ خسته پُر است !...

مَرهمی بِنه بر دل ‌‌ْ ؛

بین!

رفته رفته به زوال می‌رَوَم هر دَم ؟...

.
.
.

این خواب‌رفته‌گان ِ سیاه‌طینت ِ پلیدکار ‌‌ْ

آخر‌‌ْ مرا ز ِ نفس‌‌ْ بی‌نفس کنند !!

افسوس وُ آه وُ اندوه وُ گریه‌هاست‌‌ْ

تنها ‌‌ْ سیاه‌یادگار ِ مانده‌‌ْ به خاموش‌دخمه‌ها !...

✦    ✦    ✦   ❃   ✦    ✦    ✦

✩ حسرت :

دریغا ؛

دریغ !...

کاش دست‌هایم ،

بوی ِ حسرت نمی‌دادند ؛

تا می‌فشاندم هر دَم

عشق‌دانه‌های ِ مُحبّت را

بر پهنه‌ی ِ اُفق ؛

بی‌دریغ !...

✪ ✪ ✪ ✪ ✪ ✪ ✪  سُهیل‌هدایت  ✪ ✪ ✪ ✪ ✪ ✪ ✪

پاورقی:

• «تثویب»: مصدر باب تفعیل از ریشه «ث ـ و ـ ب» به معنای بازگشت است.