مرگ تدریجی !...

تق ُتق... :

هیچکس در عصر ِ تب‌‌ْدار ِ زمین

از ریشه‌ی ِ جُرثومه‌ی ِ بی‌داد ‌‌ْ

در آرام‌‌ْ نیست ‌‌ْ !... ؛

بر فراز ِ قاع ِ باغ ‌‌ْ

کار ِ ما

شاید دگر ”فریاد“ نیست !...

ـ آه ، اینک هیچکس‌‌ْ همراه نیست! ـ

آق ‌‌ْ !... ؛

دردا... داغ‌‌ْ !...

دردا آق ِ داغ‌‌ْ !...

از فراق ِ طاق ِ باغ‌‌ْ !...

باغبانی‌‌ْ قاق ِ قاق‌‌ْ !...

وقت‌‌ْ وقت ِ واق‌‌ْ واق‌‌ْ !...

قایق ِ قیرش به قعر ِ قاب‌‌ْ !...

غرق ِ آب‌‌ْ !...

باغبان‌‌ْ

تا همچنان‌‌ْ

در خواب ِ ناب‌‌ْ

ـ باغبان ؟ ـ

اکنون‌‌ْ نخواب‌‌ْ !!

کشتزار ِ خشک ِ تو گردد خراب ‌‌ْ !

باغبان ‌‌ْ ...اکنون‌‌ْ نخواب‌‌ْ !...

باغبان‌‌ْ

تا همچنان‌‌ْ

در خواب ِ ناب‌‌ْ !...

باغبان‌‌ْ هم‌‌ْ شد خراب‌‌ْ !...

” مرگ‌‌ْ را اکنون به قاپ‌‌ْ !... “

قار‌‌ْ قار ِ زاغ ‌‌ْ از ذوق ِ سیاهی‌‌ْ

قمپز ِ بی‌ادعایی‌‌ْ در مغار ‌‌ْ !...

غرغر ِ پتیاره‌ای‌‌ْ از عرعر ِ خـَـر ‌‌ْ بی‌قرار !...

قبر ‌‌ْ در تاریکی ِ مطلق‌‌ْ به دنبال ِ فرار ‌‌ْ !...

” کار ِ ما ‌‌ْ شد کارزار ‌‌ْ !!... “

...□...  ...□...  ...□...

همه‌جـا ‌‌ْ،

« بـــاد ‌‌ْ، از عطر ِ علف‌‌ْ بی‌هوش‌‌ْ !! »

امّا ...اینجــا ‌‌ْ،

بــاز ‌‌ْ هر گــُـل ‌‌ْ ،

به گــِـل ‌‌ْ خُشکانده‌‌ْ می‌شود‌‌ْ

”ز ِ بحث“ (!) ؛

هم به تکرار ِ شب ِ آن‌‌ْ سال ِ نحس‌‌ْ

آن‌‌ْ ماه ِ تــَــرس !...

از شبیخون ِ هجوم ِ هرزه‌های ِ ریشه پَست‌‌ْ

بر دل ِ اندوه ِ شب‌بوهای ِ مَست ‌‌ْ

وآی !! از روز ِ ألست ْ

طرح ِ افسون وُ فرست ْ (!)

می‌نشاند عطر ِ جان‌سوزی به قصد ْ

مثل ِ مرگ ِ ماه و مینو ْ

زیر ِ تیغ ِ تیز ِ هر تردست‌‌ْ !...

در آسمان ِ شب ‌‌ْ

آیا هنــوز هم می‌شود ‌‌ْ

در طرح ِ رؤیاهای ِ کودکانه‌ی ِ مهتاب‌‌ْ ،

یک دل ِ سیــر‌‌ْ

به جشن ِ خواب‌‌ْ رفت وُ

دیگــ....ــر ‌‌ْ

بی‌تاب ِ سقوط ِ مهتاب ‌‌ْ

از پُشت‌بام ِ بی‌بام ‌‌ْ

درون ِ خشکیده‌‌ْ حوض ِ کوچک ِ حیاط‌مان ‌‌ْ

نبـود ؟!...

دو سه تا کوچه‌ی ِ بُن‌بست ْ

همینْ نزدیکی‌ست ْ

که به دیدار ِ شما می‌آید ْ

دل ِ تب کرده‌ی ِ ما ْ (؟)

وَ دریْ سبز ْ

کِه باز است ْ

و یک پله‌ی ِ کوتاه و گِلی زیر ِ دلش ْ ...

که تو را می‌بَرَد از این قفس ِ خسته بُرون (!)

پُشت‌بامی‌ست به شهر ‌‌ْ

که عجب می‌چسبد:

حس ِّ تب‌دار ِ سقوط !...

وَ نه آواز ِ سکوت !!...

ــ به من بگو ؛

تو را چه می‌شود ْ

نگرییْ ،

بر خشکسالی ِ باغچه‌ی ِ کوچک‌مانْ (؟)...

نکند (!)

خدای ِ تو هَم ‌‌ْ

از ترس‌أش ‌‌ْ (!)

سال‌هاست‌‌ْ که روزه‌ی ِ سکوت‌‌ْ گرفته‌ست ؟!

” همچون ‌‌ْ خاموش‌‌ْ خدای ِ من !! “ ــ

آری ... همه‌جا ...

« بـــاد ، از عطر ِ علف‌‌ْ بی‌هوش‌‌ْ !! »

همه‌جا ... جز اینجا !...

▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄  سُهیل‌‌ْ  ▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄▀▄